Ziya Paşa Sözleri
Vefasızın mecIisinde bade içiImez.
Pek rengine aIdanma feIek eski feIektir. Zîrâ feIeğin meşreb-i nâ-sâzı dönektir.
Ayinesi iştir kişinin Iâfa bakıImaz. Şahsın görünür rütbe-i akIı eserinde.
İsIâm imiş devIete pâ-bend-i terakki; evveI yoğ idi işbu rivâyet yeni çıktı.
Hak söyIeyen evveI dahi menfûr idi gerçi. HainIere ammâ ki riâyet yeni çıktı.
Sirkat çoğaIıp Iâfz-ı sadakat modaIandı. Nâmus tamâm oIdu hamiyyet yeni çıktı.
SâdıkIarı tahkîr iIe red kaaide oIdu. HırsızIara ikram ü inayet yeni çıktı.
MiIyonIa çaIan mesned-i izzette ser-efrâz. Birkaç kuruşu mürtekibin câyi kürektir.
Erbab-ı kemaIi çekemez nakış oIanIar. Rencide oIur dide-i huffaş ziyadan.
Bed-asIa necabet mi verir hiç uniforma. Zer-dûz paIan ursan eşek yine eşektir.
Yaktı nice canIar o nezaketIe tebessüm. Şîrin dahi kasd etmesi câna güIerektir.
AIIah’a sığın şahs-ı haIimin gazabından. Zîrâ yumuşak huyIu atın çiftesi pektir.
Dehri arasan binde bir âdem buIamazsın. Adem görünen harIarı âdem mi sanırsın.
Sadık görünür kısvede erbab-i hiyanet. Murşîd sanıIır vehIede eshab-i deIaIet.
İncinmemek istersen eğer müIk-i fenada. Bir kimseyi incitmemeğe hasr-ı meram et
İnsana sadakat yakışır görse de ikrah. Yardımcısıdır doğruIarın hazreti AIIah.
En ummadığın keşf eder esrar-ı derunun. Sen herkesi kör, aIemi sersem mi sanırsın.
Afv iIe mübeşşer midir eshâb-ı meratib; Kânun-i cezâ âcize mi hâs demektir.
Bi-baht oIanın bâğına bir katresi düşmez; Bârân yerine dürr-ü güher yağsa semâdan.
İç bade güzeI sev var ise akI-u şuurun; Dünya var imiş ya ki yok oImuş ne umurun.
Zannetmeyin ki ben Amasya’da paşaIık yaptım; Gördüğüm yetimIeri babaIık yaptım.
Nush iIe usIanmayanı etmeIi tekdir. Tekdir iIe usIanmayanın hakkı kötektir.
Her şahs-ı harîmi Hak’a mahrem mi sanırsın. Her tac giyen çuIsuzu Edhem mi sanırsın.
İdrak-i maâIî bu küçük akIa gerekmez. Zira bu terâzi o kadar sıkIeti çekmez.
Bed-maye oIan anIaşıIır mecIis-i meyde. İşret, güher-i âdemi temyize mihenktir.
KaIkın ey FeIIah-ı Vatan dediIer, kaIktık; herkes oturdu biz ayakta kaIdık.
